نیاز

 

در این شب سرد، در این برهوت  غم

در این فریاد ماتم و در این قلب پر از کینه

و در این بغض پر از حسرت

یاد انتظار، مرا دوباره زنده کرد

به تصاویر ذهنم نام مولایی بود

که با آمدنش انتظار به رنگی زیبا تبدیل می شود

از آغاز این شب شوم، مرا یاد دادند

که در دوری مردی از سرزمین محبت باید انتظار برد

باید دعا گفت، باید فریاد کشید و باید التماس کرد

ندانم چند لحظه ی دیگر تا انتظار راه دارد

ندانم چند شب تیره به آغاز آن صبح زیبا جا دارد

ندانم چند غصه ی دیگر از درد انتظار به دلم سر می زند

ندانم چند ابر دیگر پس آن خورشید را می گیرند

و ندانم از چند گام دیگر مژده دیدار را باید بپرسم

کاش دیروز تو را می جستم، همه جا به دنبالت گشتم

به خیابان با التماس گفتم، گفتم: عابری صالح ندیدی؟ گفت ما نیز منتظریم

به آسمان با التماس گفتم، گفتم: خورشیدی پر از محبت ندیدی؟ گفت، ما نیز منتظریم

به ستاره با التماس گفتم، گفتم: مهتاب صداقت را ندیدی؟ گفت: ما نیز منتظریم

به ابر ها با التماس گفتم، گفتم: باران مهر و محبت کی خواهد بارید؟ گفت: ما نیز منتظریم

به درختان و گلها با التماس گفتم، گفتم: گل نرگس را ندیدید؟ گفتند: ما نیز منتظریم

به همه دنیا با التماس گفتم. اما نشانی ز تو نداشتند

ای خورشید زیبای محبت به من بگو که در پس کدام کوه از این تیرگیها پنهانی؟!

ای مهتاب صداقت به من بگو که در پس کدام آسمان خدا پنهانی؟!

ای باران مهر به من بگو که در پس کدام تشنگی می باری؟!

و ای گل نرگس به من بگو که در پس کدام گلها مهمانی؟!

آقا جان امروز دوباره پشت پنجره انتظار نشسته بودم به خدایم با التماس می گفتم

 تا خورشید را به من نشان دهد

دعایی زتو خواندم، به پنجره صبوری گفتم

و به آسمان و زمین  و مهر و شهاب و ستاره و خورشید نوید دادم

که پشت این انتظار تلخ فردایی زیبا با تو خواهد بود

پس بیا آقا جان که چشم های عالم چشم به راه توست!!!